ผู้ไม่ได้รับคำแนะนำในธรรมของสัปบุรุษ
ย่อมพิจารณาเห็นว่าเรามีรูป
เห็นอย่างนี้ได้ก็เพราะมันแยกกัน
"รูป" อันนึง
"เรา" อันนึง
อันที่จริง
รูป ก็เป็นรูป
ความรู้สึกเป็นเรา ก็เป็นความรู้สึกเป็นเรา
ไม่ได้เกี่ยวกับมี/ไม่มี
ผู้ไม่ได้รับคำแนะนำในธรรมของสัปบุรุษ
ย่อมพิจารณาเห็นรูปในตัวเรา (อัตตนิ วา รูปัง)
ผู้ไม่ได้รับคำแนะนำในธรรมของสัปบุรุษ
ย่อมพิจารณาเห็นตัวเราในรูป (รูปัสมิง วา อัตตานัง)
ลองไปส่องกระจกดู หรือนั่งดูรูปเก่าๆ
นั่น รูปเป็นรูป
มี "เรา" ซ่อนอยู่ในรูปนี้
คำว่า "เรา"นี้
อาจหมายถึง สัญญาเก่าๆ
"เรา" อาจจะหมายถึง วิญญาณ
หรืออาจจะหมายถึงอะไรก็ได้
แต่จริงๆ ทุกสิ่งมันเกิดแล้วมันก็ดับ
แต่เรานี้ก็ชอบเห็นอะไร แล้วก็ไปมี "เรา" อยู่กับอันนั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น