สังเกตเวลานั่งสมาธิ
ดูลม ดูกาย ดูอะไรไปสบายๆ
วิตก
เป็นความคิดที่เกิดขึ้นมาของจิตเอง
ผุดขึ้นมา
ไม่ใช่เราไปช่วยคิด
แล้วพอขึ้นมาแล้ว
เราก็ไปสนใจมัน
อยากรู้เรื่องนั้นให้มากขึ้น
อันนี้เรียกว่าวิจารณ์
ถ้าสติสัมปชัญญะดี
พวกวิตกวิจารณ์ก็จะไม่ค่อยเข้ามาสู่ใจ
มีอยู่ก็เห็นอยู่ห่างๆ
ไม่มีนิวรณ์
พวกนี้มันเป็นวจีสังขาร
จิตเรามันพูดได้เอง
คอยพูดอยู่นั่น
ที่บอกว่าปฏิบัติไปห้ามพูด
เอาจริงทำไม่ได้หรอก ว่าไปอย่างนั้นเอง
วจีสังขารมันทำงานได้เอง
พูดเป็นธรรมดา
เหมือนหายใจเข้าออก
มันคอยพูด
คอยไปรู้นั่นรู้นี่
เป็นธรรมดาของจิต
ไม่ต้องไปปฏฺิบัติเพื่อพยายามจะไม่รู้ จะไม่พูด
ดูความเป็นธรรมดา
มันพากษ์ของมันเอง
มันบอกของมันเอง
มันสนใจของมันเอง
สักพักก็เลิกสนใจของมันเอง ไปสนใจอย่างอื่นต่อ
ให้เห็นมันก็พอ
ว่ามันเป็นไปเอง
เป็นธรรมดาของมัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น