เห็นรูป เห็นนาม
เห็นกาย เห็นใจ
เห็นกายเป็นอย่างนี้
กายเดินไปมา
เห็นใจเป็นอย่างนี้
เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวโลภ
อย่างนี้เรียกเป็นสมถะ
แต่ถ้าเห็นไตรลักษณ์ของมัน
เช่น อ้าว กายไม่ใช่ตัวเรา เป็นของไม่เที่ยง
อันนี้เรียกเป็นวิปัสสนา
ตามดูเหมือนกัน แต่เห็นไม่เหมือนกัน
ฝึกใหม่ก็เป็นสมถะกัน
ใจไปอยู่กับอารมณ์
ใจไม่มีกำลัง
จิตที่ยัังเกาะอารมณ์เป็นสสังขาริก
สูงสุดไปพรหม
จิตนี่ก็เกาะได้หมด รูป นาม ความนิ่ง ความว่าง
แต่วิปัสสนาเขาใช้อสังขาริก
อารัมนูปนิชฌาน
คือการสนใจอารมณ์
เช่น สนใจว่ากายมันเป็นอย่างนี้
มันนั่ง มันยืน มันเดิน มันนอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น