กิเลสเกิดขึ้นต้องดับมัน?

มีกิเลสมาให้รู้กิเลส
ให้ฝึกที่รู้ (ไม่ใช่ไปฝึกละ)

ฝึกให้รู้ว่ากิเลสไม่ใช่เรา
เป็นนามธรรมอย่างนึง
เกิดเพราะเหตุปัจจัย
ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

พอรู้ก็จะละ
การละไม่ใช่ละกิเลส
มันเกิดมาแล้ว ไม่ต้องไปละ

สิ่งไหนเกิดแล้วมันดับเองทั้งนั้นแหละ

แต่ที่ละไป
คือฉันทราคะในกิเลสนั้นเท่านั้นเอง

สังเกตมาที่ความเข้าใจผิดว่า
"กิเลสเกิดขึ้นต้องดับมัน"

ถ้าคิดอย่างนี้
ก็จะติดแหง่กอยู่ที่สมถะตลอดกาลนานเทอญ

เข้าใจใหม่ว่า สิ่งที่ละคือ ละฉันทราคะ
ละฉันทราคะเป็นอย่างไร

เช่น
เวลากิเลสเกิดขึ้น
เราไม่ชอบกิเลส
เนี่ย..ที่ละคือละตัว "ไม่ชอบกิเลส"

เพราะกิเลสมันเกิดขึ้นแล้ว
เดี๋ยวมันก็ดับไป
สักหน่อยก็เกิดอีก
เราไม่เกิดฉันทราคะ คือ ไม่เกิดความไม่ชอบกิเลส
อย่างนี้ชื่อว่า "ละ"

ไม่ไปเกิดความเข้าใจผิดในกิเลสว่ามันเป็นตัวเรา