เสียงในหัว

วิตก วิจารณ์ ก็เสียงในหัวนั่นแหละ
วิจารณ์ไปทุกเรื่องแหละ
ตัดสินคนนั้นคนนี้
นี่หมา นี่แมว
คนนี้สวย คนนี้ไม่สวย
นี่ถูก นี่ผิด

ถ้าฝึกสติสัมปชัญญะ
ก็จะเห็นเสียงในหัว
นั่งดูบ่อยๆ ก็จะเห็นอันนี้หยาบนิ ก็ทิ้งไป
ก็เข้าฌานแล้ว

เวลาปกติวิตกวิจารณ์นี่มันอารมณ์เยอะ
เปลี่ยนเรื่องไปเรื่อย

เวลาคนจะตาย
ถ้าไม่เคยฝึกอะไรมาเลย
ก็จะชวนให้มาวิตกที่ พุทโธ หรืออะไรที่ดีๆ จะได้ไปสุคติ
อันนี้เขาเลยเรียกว่า ยกจิตขึ้นสู่อารมณ์ (ความหมายคือ พามันมาอยู่อารมณ์นี้)

อีกชื่อของวิตกวิจารณ์คือ วจีสังขาร = เสียงในหัว

โดยทั่วไป
เมื่อวิตกเรื่องนึงดับไป
ก็ขึ้นเรื่องใหม่มา โผล่ไปโผล่มา

ถ้าจะฝึกสติสัมปัชัญญะไม่เอาฌาน
ก็ฝึกให้เห็นไตรลักษณ์ไป
แต่ถ้าจะเอาฌานต้องมาอยู่อารมณ์เดียว

ถ้าสติดีๆ ก็จะเห็นวิตกวิจารณ์
วิ่งเข้าวิ่งออก ไปๆ มาๆ
และก็เห็นช่วงที่มันไม่มีด้วย