ความเข้าใจผิดที่แฝงมากับคำว่า อนัตตา
คือมันเลยไปเข้าใจว่า "มีอัตตา" ให้ละ
เป็นกลของภาษาเฉยๆ
จริงๆ
ไม่ได้แปลว่ามีตัวตนอะไรจะให้ละ
ที่ให้ละคือ
"ความเข้าใจผิดว่ามีอัตตา" และ "ความยึดถือมั่น"
เรียนมากๆ ว่าพระอรหันต์ละนู่นละนี่
เราก็จะอยากไปละบ้าง
ละบ้านลูกเดียวเลย
คือมันยังไม่ทันละความเห็นผิดเลย
จะไปทำอะไรมันก็เป็น "เราละ" อยู่
มีตัวตนไปละ
ก็ออกปากอ่าวไทยไป...
ได้ยินว่า พระอรหันต์ไม่มีกิเลส
ก็อยากเอาบ้าง
ทำนู่นทำนี่ ยังไม่ได้ละความเห็นผิด
ก็กลายเป็น "เรามีความสามารถละกิเลสได้"
มี "เรา" ไปกำหนดให้กิเลสมันหาย
เข้าป่าไปอีก...
จำให้แม่นๆ ว่า
การปฏิบัตินี้ เบื้องแรก
ละความเห็นผิดก่อน
ละข้อปฏิบัติที่ผิดพลาดที่เป็นสีลัพพตปรามาส
ที่เป็นความยึดว่า
เพื่อเราจะได้ดี
เพื่อเราจะมีความสุข
เพื่อเราจะพ้นทุกข์
พวกนี้เป็น สีลัพพตปรามาส
ละความรู้สึกว่าปฏิบัติเพื่อตัวเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น