พอสังขารครอบงำได้
มันก็คืออาการมีอารมณ์ร่วม
พอมีอารมณ์ร่วมมันก็พากาย พาวาจาไปเป็นนักแสดง
สัญญาผุดเพราะไปฟังเขามา
นักปฏิบัติธรรมจะต้องเป็นอย่างนี้
เรียบร้อย
ปรุงทำยังไงดีน้า
เพื่อจะแสดงให้สมบทบาท
ไม่ได้อะไรเลย
นอกจากได้ "แสดง"
วิธีคือรู้ทัน
ก็ไม่ทำตามมันได้
ปล่อยเด็กมันวิ่งเล่นไป
ดูมันคิดประหลาดๆ ไป
ไม่ทันก็หลงไปตามมันบ้าง
บางอารมณ์ก็รู้สึก
บางอารมณ์ก็เฉยๆ กะมันได้
ที่ฝึกสติก็เพื่อให้รู้ทันสังขารยิ่งๆ ขึ้นไป
สีล สมาธิ ปัญญาจริงๆ ก็เป็นสังขาร
แต่เป็นประเภท "แพข้าม"
ไม่ได้ฝึกเพื่อเอากุศลหรืออะไร
ฝึกให้ละความเห็นผิดเท่านั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น