สํญญานี้จำไว้ว่า "ถ้าได้อย่างใจ จะมีความสุข"
สัญญานี้จำไว้ว่า "ถ้าไม่ได้อย่างใจ จะมีความทุกข์"
เลยทำตามใจเรื่อยไป
พอไม่ได้ด่ั่งใจก็ทุกข์มาก
ทีนี้การฝึกไม่ตามใจ
มันก็จะเริ่มจำใหม่
ว่าได้บ้างไม่ได้บ้าง
พอมาเจอได้บ้างไม่ได้บ้าง
มันก็จะไม่ทุกข์หนักเท่าพวกที่เคยได้อะไรก็ได้ตลอด
สังขารก็ปรุงไปตามที่จำไว้
สิ่งใดครอบจิตได้จะเคยชิน
จะผุดขึ้นมาว่าอยากได้อยากเอาแบบเดิมอีก
อาการที่ผุดเรื่องเดิมๆ เมื่อเจอเหตุการณ์แบบเดิมๆ
เรียก อนุสัย
การจะละความเคยชิน
ต้องอาศัยปัญญาเท่านั้น
คือการรู้ทัน
กระทบอารมณ์
สัญญาผุด
อันนี้ + อันนี้ - คิดกันไป
อยากรู้ว่าสังขารครอบงำจิตรึป่าว
ดูว่ามันคิดเรื่องอื่นออกบ้างมั้ย
เช่น ยืนรอสามี
ไม่มาสักที มันหายหัวไปไหน ไปมีกิ๊กรึป่ว
คือมันคิดอย่างอื่นไม่ออกแล้ว
คิดออกแต่ว่าจะด่ามันยังไง
คนเดินผ่านไปผ่านมาไม่รู้เลย เป็นต้น
ถ้าเกิดอาการอย่างนี้ อย่าไปทำอย่างอื่น
หยุดเลย
มันถูกครอบแล้ว
คิดทำพูดอะไรจะผิดหมด
แต่ส่วนมากก็ชอบจะไปแก้ปัญหากันตอนนี้ล่ะ
วุ่นวายไปกันใหญ่
เวลาทำอะไรที่สังขารครอบงำเบ็ดเสร็จอย่างนี้
กรรมหนักมาก
เจตนาแรง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น