ตัวที่มาช่วยพิจารณาละทิฏฐิคือ วิปัสสนา
ตัวที่เอามาแก้ตัณหา คือ สมาธิ (หรือสมถะ) หรือความเข้มแข็งทางจิต
ตัวหลักฝ่ายสมาธิคือ สติ (ไม่ใช่สมาธินะ)
ฝึกสติไปเยอะๆ มีตัวนั้นตัวนี้มาช่วยก็จะเป็นกลุ่มสมาธิ
กลุ่มสตินี่ เอาไว้แก้ตัณหา คือ ไม่ทำตามตัณหา ยับยั้งชั่งใจ
ควบคุมตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
พวกนี้เป็นไปเพื่อควบคุมตัณหา
อยากดูไม่ดู
อยากฟังไม่ฟัง
อยากคิดไม่คิด
ไม่พรวดพราด
ทั้งหมดเป็นฝ่ายควบคุมจิต ยิ่งควบคุมได้มาก จิตยิ่งมีกำลังมาก
ถ้าไม่คุม ผีทั้งหลาย (กิเลส) ก็จะดูดพลังจิตออกไป
สมาธิที่เกิดสูงสุดก็คือเจโตวิมุตติ (เมื่อเกิดอรหัตมรรค)
ตัวหลักฝ่ายปัญญา คือ สัมปชัญญะ
ค่อยๆ พิจารณาเพื่อส่งเสริมปัญญาทีละหน่อยๆ
ทำไปเรื่อยจะเป็นวิปัสสนา
สูงสุดก็คือปัญญาวิมุตติ
จุดจบของเรื่องก็คือ อาสวะสิ้นไป
สติ-สัมปชัญญะ คือ ฝึกเสมอ ให้พร้อมใช้ ใช้ตั้งแต่ต้นจนจบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น