ความเข้าใจและการยอมรับเป็นคนละระดับกัน
โดยการยอมรับ จะสูงกว่าความเข้าใจ
บางคนเข้าใจ แต่ยังไม่ยอมรับ
ยอมรับนี่ขั้นสูงกว่าปัญญา
อย่างตอนฝึกก็ดูรูปนามเป็นไตรลักษณ์อันนี้ก็เห็นอยู่ก็เข้าใจ
สูงขึ้นมาก็เป็น อนุโลมิกขันติ (อันนี้เป็นขั้นการยอมรับ)
เมื่อยอมรับจึงวางได้
เมื่อวางได้จึงหมดปัญหา
แล้วรู้เยอะๆ หรือรู้น้อยๆ ดี แบบไหนไวสุด?
อันนี้มันเป็นอัธยาศัยบุคคล
คำว่า "ไวสุด" มันไม่มี
ประเด็นคือ หมดปัญหาต่างหาก
จะหมดปัญหาได้ต้องยอมรับ
แต่บางคนก็ยอมรับง่าย นิดๆ หน่อยๆ ก็ยอมรับ
บางคนก็ยอมรับยาก เพราะอัธยาศัยเป็นพวกปัญญามาก
อันนี้เป็นนิสัย ไม่ได้เป็นกิเลส เรียกว่า ก็ช่วยไม่ได้มันต้องแจกแจง ไม่งั้นใจไม่วาง
จึงไม่เกี่ยวว่ารู้มากรู้น้อยแล้วจะเร็วจะช้า
คือถ้ายอมรับก็หมดปัญหา
อยู่ที่อัธยาศัย
หลักการมีเท่านี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น