ไม่มีอะไรนอกขันธ์ 5

ฉันทะราคะในอุปาทานขันธ์ทั้ง 5
เรียกว่า อุปาทาน

ทุกสิ่งทุกอย่างนี่มันอยู่ภายใต้อุปาทานขันธ์ทั้ง 5 หมดนี่แหละ
แต่ว่าฉันทะราคะในอุปาทานขันธ์ทั้ง 5
เรียกว่า อุปาทานในขันธ์ 5
(มันอยู่ในนั้นอีกทีนึง)

มันอยู่ในวงกาย-ใจนี่แหละ
แต่จะหยิบอะไรมาพูดเท่านั้น

เหมือนกับคำว่า 'ตัวเรา' นี้ก็เป็นความเห็น
ก็ไม่ได้มีอะไรเกินไปกว่าตัวตนรูปนามกายใจนี้
ความเห็นผิดว่ามีตัวตน ก็ไม่ได้มีอะไรเกินตัวตนนี้

ถ้ามีอัตตา
มันก็เป็นส่วนหนึ่งอยู่ในนี้แหละ
ไม่ใช่ว่ามีอัตตาอยู่ต่างหาก และมีขันธ์ 5 อยู่ต่างหาก

ถ้าจะมีจิต
มันก็อยู่ในนี้แหละ
ไม่ใช่มีจิตต่างหาก และมีขันธ์ 5 ต่างหาก

สมมติ ปล่อยวางขันธ์ 5
ใครล่ะเป็นคนปล่อยวางขันธ์ 5
ตอบ...ก็ขันธ์ 5 นั่นแหละ มันไม่มีอะไรเกินขันธ์ 5 หรอก

อะไรที่เกิดนี่ ล้วนไม่เกินกองทุกข์
ผู้รู้จึงใช้คำว่า "นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ"

ตัว "ความรู้สึกปล่อยวาง" นี่
มันก็เป็นของเกิด ใช่/ไม่
ฉะนั้นมันก็คือส่วนหนึ่งของขันธ์ 5 นี่แหละ

ใครปล่อยวาง
มันก็อยู่ในขันธ์ 5 นี่แหละ

อ่าว แล้วทำไมมันปล่อยกันได้ล่ะ
ว่าไปเรื่อย พวกงง

ถ้ายังงงแบบนี้ แสดงว่ายังมีตัวตนนอกขันธ์ 5 อยู่

อะไรที่เป็นของเกิดเป็นทุกข์ทั้งสิ้น
ความรู้สึกมีตัวมีตน มันก็เป็นส่วนหนึ่งของขันธ์ 5 นี่แหละ
อยู่ในกฏเดียวกันกับคนอื่นๆ เขานี่แหละ

เรียนขันธ์ทั้ง 5 ให้ดีๆ อะไรเกิดขึ้นอยู่ในวงนี้หมดแหละ
แม้กระทั่งจิต
จิตเกิดขึ้นไปเห็นนิพพาน

จิตมันก็อยู่ในขันธ์ 5 นี่แหละ
นิพพานไม่ใช่ขันธ์ 5 เป็นอารมณ์ฺของจิต
แต่จิตก็ยังเป็นขันธ์ 5

"จิตเหนือโลก"  เป็นคำพูด
แต่จิตจริงๆ ไม่มีเหนือโลกหรอก
เอาอารมณ์มันมาเรียกเฉยๆ คือจิตมันไปเห็นนิพพาน (โลกุตตรจิต)
อันนี้ก็เป็นจิตที่ไม่เป็นอารมณ์อุปาทาน ก็เรียกว่ามันเหนือโลกไป