เกี่ยวแบบติดกันหนึบ
เวทนานี่มันเป็นเรื่องปกติ
'สิ่งทั้งปวง' นี่กระทบ (ตา+รูป+วิญญาณ) เป็นผัสสะ
ก็เกิดเวทนา ..เท่านี้เอง จบแล้ว
หลังจากเวทนาแล้วนี่ มันจะมีกิเลสขึ้นมา
ก่อนที่จะมีกิเลสพวกตัณหาอะไรขึ้นมา
อันนี้ว่ากันอย่างหยาบๆ
ถ้าพูดแบบละเอียด
มันจะมีอีกตัวอยู่ก่อน คือ "อนุสัย"
มันมาตามเวทนา มาตามความรู้สึก
ความรู้สึกนี่หมายถึง กินอารมณ์เข้ามา
อารมณ์นี้มันอยู่ข้างนอก
จะให้เข้ามาสู่จิต จะให้มันรู้สึกมันก็ต้องกินอารมณ์เข้ามา
ตัวกินอารมณ์นี่ เรียก เวทนา
แต่พอกินเข้ามาแล้วนี่ มันรู้สึกจริงๆ ซะด้วยนะ
เช่น ดอกกุหลาบมันสวย กินเข้ามาแล้วชอบใจ สบายใจ
ก็ดันไปชอบดอกกุหลาบ
แต่จริงๆ ตัวสบายใจนี้คือเวทนา ไม่ใช่ดอกกกุหลาบ
ทีนี้พอหลงไปอย่างนี้
เพื่อให้เกิดความสบายใจ
งานอะไรๆ ก็เอาดอกกุหลาบมาตั้ง
คืออันนี้มันโง่ไปหน่อย...คือ ดอกกุหลาบมันไม่เกี่ยว ไม่รู้เรื่องด้วย 5555
เวทนามันกินเข้ามา
รูปนี่มันอยู่ข้างนอก
มันจะเข้ามาสู่จิตก็เข้ามาในรูปนามธรรม
ปรุงขึ้นมา
เอาจริงถ้ารู้ว่า
ไอ้สบายใจนี้เป็นเวทนา ไม่เกี่ยวกับดอกกุหลาบ
เท่านี้ก็จบแล้ว
คนฉลาดนี่...
เห็นดอกกุหลาบจะทำให้สบายใจ หรือไม่สบายใจก็ได้
อันนี้เก่งแล้ว
เห็นคนไม่น่ารัก
จะทำให้สบายใจ/ไม่สบายใจก็ได้ัทั้งนั้น
เพราะมันไม่เกี่ยวกับสิ่งนั้น
แต่พอเราไม่เข้าใจนี่
มันก็ "ต้องเห็นหน้าคนที่เราชอบ"
จึงจะสบายใจ ต้องคอยเอาหน้าที่ชอบๆ มาโผล่ไว้
บริหารเวทนาเช่น เสียงไม่เพราะเหรอ
เออ ธรรมดา เป็นธรรมชาติของโลกนะ
เท่านี้ก็สบายใจแล้วนะ
คือมันไม่ได้เกี่ยวกับตัวอารมณ์ มันอยู่ที่เรากินมันเข้ามายังไงตะหาก
พอไม่รู้เรื่องก็เลยบริหารเวทนาไม่เป็น
กลายเป็นบริหารตามตัณหา
ถ้าตัณหามันชอบใจ ก็เรียกว่าสบายใจ
ถ้าตัณหาไม่ชอบใจ ก็เรียกว่าไม่สบายใจ
อันนี้มันเอาเวทนามาเป็นตัวเล่น
เป็นตัวหลอก อันที่จริงไม่เกี่ยวเลย
ที่ต้องไปหานั่น หานี่ หานู่น มาให้สบายใจ ไม่เกี่ยวเล้ย
เขาถึงเรียกว่า "เวทนาเป็นปัจจัยให้เกิดตัณหา"
ความเด็ดคือ มันมีก่อนหน้านี้อีก คือ อนุสัย
เราไม่รู้จักไง ไม่รู้ว่า
"อ้อ ถ้าสบายใจเกิดขึ้น เราก็ชอบ"
"อ้อ ถ้าทุกข์เกิดขึ้น เราก็จะไม่ชอบ"
คือถ้าเรารู้จัก มันก็ไม่เป็นไร มันก็ธรรมดาๆ ตัณหามันก็ไม่มี
ทีนี้ก่อนหน้าตัณหามันคือ อนุสัย
เราไม่รู้ -> มันก็เกิดความอยาก
ตัณหาในรูป ในอะไรๆ ก็เกิดเพียบเลย เพื่อปรับเวทนา ให้มันทนได้
สมมติได้ยินเสียงไม่ชอบ
เวทนาเป็นทุกข์ ไม่ชอบเสียง
แทนที่จะบริหารเวทนา หรือบริหารเสียง
ไปนู่นนนน จัดการคนพูด...ก็โดดไปหลายชั้น
เลยแก้ปัญหาผิดฝาผิดตัวไปเรื่อย วนๆ เวียนๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น