สัญญา
เป็นการทำเครื่องหมาย
เช่นว่า แดง เขียว เหลือง
สัญญาไปใส่เครื่องหมายให้มัน
เมื่ออารมณ์ปรากฏแก่จิต
จิตเป็นตัวรู้แจ้งอารมณ์
พร้อมกันนั้น ก็ยังมีการ "แยกแยะได้"
แยกแยะส่วนประกอบว่า เป็นแดง เขียว สูงต่ำ เป็นคน เป็นหมู ฯลฯ
ตัวที่มันแยกได้นี้คือ สัญญา
พร้อมกันนั้น
ตัวที่ไปจับหรือสนใจที่ใดที่หนึ่ง
ทั้งๆ ที่มีตั้งหลายจุดให้เราสนใจ แต่เราก็ไปจับเอาอันนั้น
จ้องจดมันเป็นพิเศษ อันนี้เป็น วิตก
เช่น คนนึงเดินมา
เสื้อที่เขาใส่ รองเท้าที่สวม แว่นตา ฯลฯ
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ที่ปรากฏแก่สายตา ปรากฏในคลองจักษะ
อันนี้คือ วิญญาณ
พร้อมกันนั้น
มันก็แบ่งได้ว่า อันนี้เป็นคนนะ อันนี้เป็นถนนนะ
มันยืนอยู่นะ ถือกระเป๋านะ อันนี้คือตัว อันนี้คือเสื้อ
มันแยกแยะออก
อันนี้คือ สัญญา
ทีนี้ตัววิตก
มันจะเป็นตัวจับจุดใดจุดหนึ่ง
สนใจจุดใดจุดหนึ่ง
มองเห็นทั้งหมดนั่นน่ะ แต่สนใจจุดเดียว
.
พอวิตกเรียบร้อย
ก็เกิดความคิดนึกปรุงแต่งต่อไป
ฉะนั้น ความคิดนึกปรุงแต่ง จึงมาจากการจับอารมณ์เพียง "ส่วนเดียว"
นิดเดียวเท่านั้น แล้วมาปรุงต่อ
ว่าไปแล้ว มันจึง "ผิดแน่นอน !!!"
เพราะอะไร? เพราะไม่ได้เอาภาพรวมมา
ดังนั้น การจะใช้วิตก หรือการจับยึด
ก็เลือกอารมณ์ให้ดีๆ
ใช้ในแง่ที่ว่า จะเอาให้จิตมันนิ่งเฉยๆ
เอาอย่างอื่นไม่ได้ เพราะมันต้องผิดแหงๆ มันเสียภาพรวมไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น