สังเวชนีย

แม้จะได้ฟัง
แม้จะมีศรัทธา
แม้จะรู้วิธี
.
.
.
ก็ยังใช่ว่าคิดจะออก

การจะออกได้ ต้องมีตัวกระตุ้นให้มีความเพียร
มีการตั้งความเพียรที่ถูกต้องให้ยิ่งๆ ขึ้น

สังเวช, สังเวค กระตุ้นเตือนให้ตื่น ให้เบิกบาน ให้้ผ่องใส

เมื่อจิตผ่องใส ตายไปก็จะเข้าสู่สุคติโลกสวรรค์ (ไปสังเวชนียสถานแล้วไปสวรรค์เพราะเหตุนี้)

ธรรมที่จะกระตุ้นมี 2 อย่าง

๑ สังเวชในฐานะที่ควรจะสังเวช
๒ การตั้งความเพียรโดยถูกต้อง

สังเวช บาลีใช้สงฺเวค

เป็นชื่อของโอตตัปปะที่มีกำลัง คือมีญาณประกอบ

สังเวชนีย คือที่ตั้งแห่งความสังเวช

เป็นสลดด้วยปัญญา แต่ไม่ใช่สลดด้วยโทสะ

ไม่ได้ประกอบกับโทมนัส แต่ประกอบด้วยอุเบกขาเวทนา