ผัสสะ เป็นเหตุเกิดแห่งกรรม
เพราะผัสสะ
จึงรู้สึกสุขบ้างทุกข์บ้าง
จึงเกิดแรงผลักดันทางใจขึ้นมา
แม้แต่การเปลี่ยนอิริยาบถ
นั่งไป สุขอยู่ดีๆ ทุกข์ขึ้นมา
ก็เกิดแรงดัน
อยากให้หาย
เลยเปลี่ยนท่า
อันนี้กรรมเล็กๆ น้อยๆ
การกระทำทางกาย วาจา
ที่เกิดจากการตั้งใจทำดี ตั้งใจทำไม่ดี
เยอะไปหมด
ไม่ได้มีสติสัมปชัญญะ
ก็จะเห็นเป็นธรรมดาไป
ตั้งใจท่องหนังสือขึ้นมา
ก็เพื่อหาสภาวะความพอใจ
"เราท่องได้นะ" ~~~ ดีใจ
เข้าใจก็ชั่วคราว
ไม่เข้า่ใจก็ชั่วคราว
ถ้าดูบ่อยๆ
ต่อไปจะไม่กลัวจิตบางประเภท
ไม่หนีจิตบางประเภท
เพราะมันจะรู้ว่า
จิตแบบไหนก็ไม่อยู่ค้ำฟ้า
ชอบ ไม่ชอบ หลง ไม่หลง
เกิด ดับ เท่าๆ กัน
รู้แบบนี้จิตจึงสงบ
ไม่ก่อกรรม
ไม่ก่อกรรม เพราะไม่ดิ้นรนไปจัดการสุขกับทุกข์
อาการของจิตที่ไม่กลัว
ไม่กลัวเพราะรู้แล้ว ว่าชั่วคราว
จึงไม่ตกเป็นทาส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น