สติสัมปชัญญะ ก็เป็นขันธ์
แต่ไม่ปรุงแต่งตามขันธ์
โลกุตตรจิต ก็เป็นขันธ์
แต่ไม่ปรุงแต่งตามขันธ์
ขันธ์ที่เกิดขึ้นนี่
มันปรุงขึ้นจากเหตุปัจจัยที่ทำไว้พร้อมแล้ว
หน้าที่ของเราคือ
"รับลูกเดียว"
แต่ทีนี้จะยอมรับ
แล้วไม่ปรุงแต่งต่อหรือเปล่า
ส่วนหลังนี่เป้นส่วนที่เป็นปัญหา
พอไม่ยอมก็เกิดตัณหา
เกิดตัณหาก็สร้างทุกข์ใหม่
ดังนั้น
หน้าที่ต่อวิบากคือ "รับ"
ในทางสภาวะการสังเกตคือ
มีแรงต้านของจิตหรือเปล่า
ถ้ามีก็คือมันไม่ยอมรับ
หน้าที่ก็ฝึกไปเรื่อยๆ สติสัมปชัญญะ
จะช่วยให้เกิดการยอมรับ
การยอมรับจะไม่มีการโทษใครๆ
เวลามีอัตตาจะไม่ยอมรับความจริง
ถ้ารู้สึกผิดจะเหมือนตัวโดนคุกคาม
มันจึงใช้วิธีโยนความผิด
วิปัสสนาจะไม่มีคำว่า "ทำไม"
ไม่มีคำว่า "น่าจะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น