วิญญาณมีหลายวิญญาณ
วิญญาณที่ไม่โผล่ขึ้นมาทำหน้าที่
เรียก ภวังควิญญาณ
ตัวนี้เหมือนแกนหลักของชีวิต
เป็นวิญญาณที่เยอะที่สุด
แต่เราไม่ค่อยรู้
ถ้าเราทำกรรม
มันจะเก็บไว้ที่ภวังควิญญาณ
จึงต้องมาเรียนกลไกของมัน
เป็นจุดวัด เป็นอะไรทั้งหมด
ตัวนี้สำคัญ ต้องเรียนให้ถ่องแท้
จะเป็นตัวสร้างโลกประสบการณ์
ส่วนใหญ่จะมาได้เรียน
จักขุวิญญาณ โสตวิญญาณ
เรื่องวิถีอะไรต่างๆ
พวกนี้ปลีกย่อย
พวกนี้ไม่ต้องสนใจก็ได้
ไม่ต้องไปสนใจว่า
ไปเห็นยังไง
เพราะการเห็น การได้ยินไรพวกนี้
มันมีกิริยาจิตมาก่อน
กิริยาจิตนี้เป็นอเหตุก
ห้ามไม่ได้
ถ้าจะสนใจ ก็สนใจที่ว่า
ถ้าจะทำโลกที่ดีต้องทำยังไง
จะเก็บโลกยังไงในภวังควิญญาณนั้น
ถ้ายังไม่พ้นทุกข์จะเก็บทรัพย์ในภวังควิญญาณยังไง
ใครเป็นยังไง
เป็นโลกที่เราสร้างขึ้นมาเองทั้งหมดเลย
ต้องรับผิดชอบเอง
ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง
การเลือกด้วยอำนาจเจตนา
อย่างน้อยที่สุดจะต้องหัดวิธีเลือกให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นกับตัวเอง
การเลือกนี้ เรียกว่า "การสมาทาน"
มันคือการเลือกโลกที่ดีให้กับตัวเอง
เลือกที่ตัวเองจะไม่เดือดร้อน
จิตที่เบิกบานผ่องใส
ความเบิกบานผ่องใสก็เก็บไว้ในภวังคจิต
อันนี้ก็เป็นโลกใหม่ของเรา
น้ำตก ดอกกุหลาบ
เป็นปรากฏการณ์เฉยๆ
ความเบิกบานผ่องใสเป็นโลกของจิต
ถ้าจิตคับแคบ
เห็นอะไรก็กลัวจะหมด
ไม่สามารถให้อะไรใครได้
เป็นความรู้สึกว่า "ไม่มี" ซึ่งเก็บไว้ในจิต
ชอบทำร้ายเบียดเบียน
ยิ่งแคบ
ความคับแคบนี้ก็เก็บเอาไว้
สร้างโลกเอาไว้ในจิต
ไม่เกี่ยวกับว่าเราเจออะไร
อยู่กับว่าเรากระทำคืนอย่างไรต่อปรากฏการณ์
นี้เป็นวิธีการสร้างโลกให้จิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น