ชอบเดินก็เดิน ชอบนั่งก็นั่ง

ชอบเดินก็เดิน ชอบนั่งก็นั่ง
ความหมายคือ
ท่าไหนทำแล้ว "สติเกิดบ่อย" ก็อันนั้นแหละ
ท่าไหนทำแล้ว "เห็นสภาวะบ่อย" ก็อันนั้นแหละ
ท่าไหนทำแล้ว "รู้สึกบ่อย" ก็อันนั้นแหละ

ไม่ใช่นั่งแล้วหลับบ่อยเลยชอบนั่ง
ไม่ใช่นั่งแล้วสงบบ่อยเลยชอบนั่ง
ไม่ใช่เดินหน่อยก็สงบเลยชอบเดิน

ถ้า 2 อย่าง เหมือนไม่ค่อยเห็นอะไร
ก็ควรไปทำหลายๆ อย่าง ทำนู่นบ้าง ทำนี่บ้าง เช่น ทำงานบ้าน
จิตมันจะได้ตื่นตัวขึ้นมา
แล้วความรู้สึกในใจมันจะเยอะมาก ก็ดูไป

ถ้าทำแล้วจิตไม่ตื่นมันจะรู้สึกมัวๆ
เหมือนติดความสงบอย่างใดอย่างหนึ่ง

บางคนทำอะไรซ้ำๆ ซากๆ จิตมันชิน
ชินแล้วสงบ
อย่างนี้ให้ไปหาอะไรทำ
ทำด้วยความรู้สึกตัว
พอใจ ไม่พอใจอะไรเล็กๆ น้อยจะเห็น
จิตจะไหววับให้ดู

เพราะเห็นจิตไม่เที่ยงอย่างนี้
เดี๋ยวเป็นอย่างนู้น เดี่ยวเป็นอย่างนี้
จิตจึงจะเป็นกลางทีหลัง

ความเป็นกลางนี่มาภายหลังนะ
ไม่ใช่มาก่อน
ไม่ใช่สงบจึงเป็นกลางนะ