ทั้งๆ ที่อวิชชา หรือความหลงนี่
เป็นต้นน้ำและเป็นตัวที่ใหญ่กว่าตัณหา
เหตุใดจึงทรงแสดงตัณหาเป็นสมุทัย
ตอบ
เพราะอริยสัจทรงแสดงแก่สาวก
แสดงแก่ผู้ที่ยังมีทุกข์อยู่
ยังมีความรู้สึกอยู่
การแสดงตัณหาเป็นเหตุ
ทำให้เข้าใจได้โดยไม่ยากในเบื้องต้น
คือพอคิดพิจารณานิดหน่อยก็พอยอมรับได้
ไม่ถกเถียง มันชัดกว่าแสดงโดยอวิชชา
เมื่อโน้มน้อมมาปฏิบัติตามอีกหน่อยย่อมเจอตัวอวิชชา
และละได้ในที่สุด
แต่ถ้าเอาอวิชชามาขึ้นเป็นเหตุเกิดทุกข์
การหลับเป็นเหตุเกิดทุกข์อย่างนี้
ดาราเกาหลีหล่อจังเป็นเหตุเกิดทุกข์อย่างนี้
ผู้ใหม่จะงงๆ ไม่รู้เรื่อง
ส่วนอวิชชาท่านไปแสดงในปฏิจจะ
ที่พูดลึกลงไป
แสดงที่มาของตัณหา
แต่สำหรับผู้ที่หมดทุกข์แล้ว
อริยสัจนี้ไม่จำเป็น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น