นนฺทิราคสหคตา - ชอบทำอนัตตาให้เป็นอัตตา

สังขารธรรมชาติทั้งหลายถูกต้องอยู่แล้ว
ตัวผิดคือตัวยึด
เลยทุกข์ซ้ำทุกข์ซ้อน

นักปฏิบัติชอบกระทำทางใจ
กระทำเป็นคนดี
รู้สึกอบอุ่นเวลาเป็นคนดี
เรียกว่าแสวงหาความไม่มี

พอไม่ดีก็แฟ่บ
มีตัวเองต้องป้องกัน

มันไม่มีอะไรแต่แรก
จะไปแสวงหาอะไร

โปโนพภวิกา
ก่อให้เกิดกรรมภพซ้ำแล้วซ้ำอีก

ตัณหา
ทำให้เกิดการกระทำบางอย่าง
เป็นภพซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แล้วก็เพลิดเพลิน

ความพอใจในทิฏฐิอันนึงที่เรียกว่า สัสสตทิฏฐิ (ความเห็นว่าเที่ยง)

ในแง่ปฏิบัติชอบทำอนัตตาให้เป็นอัตตา
เช่น จะมีสติก็อยากให้มันต่อเนื่อง
สติที่ไหนมันต่อเนื่องบ้าง
มันก็ไม่เที่ยงเหมือนกัน

บางวันสติต่อเนื่อง
บางวันไม่ต่อเนื่อง

สติสัมโพชฌงค์ มีอยู่ก็ให้รู้
ไม่มีก็ให้รู้ว่าไม่มี
เกิดก็ให้รู้ว่าเกิด
ไม่เกิดก็ให้รู้ว่าไม่เกิด

บางวันมองอะไรก็แจ้งไปหมด
ธัมมวิจัยทำงานดี
เห็นอะไรก็ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
บางวันมองอะไรก็มืดเชียว

ธัมมวิจัยสัมโพชฌงค์มีอยู่ภายในก็รู้ว่ามี
ไม่มีก็ให้รู้ว่าไม่มี

ไม่ใช่พอมองชัดก็ไปดีใจ
อันนั้นก็จะกลายเป็น นนฺทิราคสหคตา ไป

ต้องการผลก็ให้รู้ว่า(ยังมี)ต้องการ ก็เท่านั้น
จะไปช่วยคิดพิจารณา
มืดหนักไปกว่าเดิม 5555

ดูๆ ไปมันไม่ค่อยชัด
พยายามจะให้มันชัดๆ
นี่ก็สมุทัย
ให้รู้ว่านี่เป็นสมุทัย
ควรละ

ละในภาษาไทยฟังเหมือนจะต้องไปฆ่าเขา ไปทำอะไรเขา
แต่การละโดยสภาวะนี่คือ
การละด้วยปัญญา
ละได้ด้วยทางนี้ทางเดียว
คือ รู้ว่าไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
จึงละได้

ละแบบอื่นก็ละได้ แต่ไม่ละขาด