ด้วยเคยชินจึงสร้างกิเลส

ตอนปฏิบัติ

การปฏิบัติต้นๆ จึงไม่ใช่ไม่ให้มีกิเลส
การยึดมันไม่หมด
ก็มีกิเลสปกติ
ด้วยเคยชิน จิตจะสร้างกิเลส
หน้าที่คือคอยดูไม่ให้ครอบ แล้วไปสร้างอะไรต่อๆ ไป

ดูไปจะรุู้ว่าตอนกิเลสครอบจิตได้ กับกิเลสไม่ครอบนั้นมันไม่เหมือนกัน

วิปัสสนานี้ตัดเฉพาะกิเลสอุปาทานที่ทำให้เกิดทุกข์
ไม่ได้ตัดเวทนานะ
วิปัสสนาไม่ได้ทำให้กายไม่ปวด

คือสภาวะธรรม
จะกิเลส
จะเวทนา
มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ

จะกำหนดไม่กำหนด หมดเหตุก็ดับ
ถ้าดับ
ก็ให้รู้ว่าเขาดับเพราะกำหนด หรือหมดเหตุ
หรือดับเพราะไม่สนใจเขา ไปบริกรรมแทน (เปลี่ยนอารมณ์)

หรือจะบริกรรมก็หาย
ไม่บริกรรมก็หาย
ไม่ใช่ว่าบริกรรมจนมันหาย

ลักษณะการบริกรรมที่ถูกจึงควรเป็น
บริกรรมเพื่อให้จิตเกิดสมาธิ
แล้วจึงดูได้อย่างถูกต้อง