ถ้ามีปัญญามันจะมองเห็นว่าเหลือแต่ทุกข์ไปหมด
สมาธินี่เป็นไปเพื่อยถาภูตญาณ (ไม่ใช่เอาไปทำอย่างอื่น)
สมมติไปสร้างอะไรละเอียดๆ ขึ้นมา ก็ต้องรู้จักมันด้วยว่ามันก็เกิดด้วยเหตุปัจจัย
ไม่ใช่ว่าว่างงงงง~~~ ค้าง ไม่มีอะไรเลย
จิตไปรับรู้ความว่างเข้า
ไม่ใช่ว่ามีแต่ "ว่าง ไม่เห็นมีอะไร"
อันนี้มัน ก็ว่างจริงๆ ว่างจากปัญญาไปด้วย
หรือเหลือ "สุข~~~"
ที่พระโสดาบันยังพอทนๆ อยู่ได้เพราะยังเหลือสุขนี่แหละ
มันถึงยังเหลืออยู่
ส่วนพระอรหันต์ โลกนี่อะไรๆ ก็ทุกข์หมด
ท่านจะหยิบอะไรขึ้นมาอีกมั้ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น