(พิกัดเนื้อหา จิตตานุปัสสนา ในอานาปานสติ)
เมื่อกำหนดจิตเป็นจิตแล้ว
ก็ต้องพยายามทำความเบิกบานให้เกิดขึ้นภายในจิต
ยังจิตให้เบิกบานผ่องใส
ต่อมาเมื่อมันเบิกบานขึ้น
เราก็จะไปทำให้มันมีความตั้งมั่น มีสมาธิ
ต่อไปเราจะทำให้มันตั้งมั่นยิ่งขึ้น
แต่ให้มันเห็น "จิตเป็นจิตตั้งมั่น"
ไม่ใช่เห็นเป็น "เราตั้งมั่น"
แต่เดิมก็ตั้งมั่นพอสมควรอยู่
แต่ "เราเป็นคนดูเฉยๆ" มันยังผิดอยู่ตรงนี้
เช่น แต่เดิมก็มีสมาธิอยู่เหมือนกัน
สมมติเคยปฏิบัติมาพอสมควรอย่างนี้ ก็จะเคยมีความตั้งมั่นของจิต
แต่จะรู้สึกเป็น "เราตั้งมั่น"
"เราเป็นคนดู" "เราเป็นคนพิจารณานั่นนี่"
เราจึงต้องมากำหนดจิตก่อน
แล้วก็มาทำให้มันเบิกบาน ปราโมช ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ อีกรอบนึง
คือมันคนละรอบกัน
รอบแรกมันมีความเข้าใจผิดว่า "เรา..."
รอบนี้ เป็นของจิตล้วนๆ
เพราะกำหนดจิตได้ ว่ามันไม่มีตัวตน
ดังนั้น การจะทำเช่นนี้ได้ ต้องหัดกำหนดจิตให้เป็นก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น