องค์ธรรมหลักประกอบด้วย
- อาตาปี
- สัมปชาโน
- สติมา
สติปัฏฐานไม่เน้นความเป็นหนึ่งของจิต
เน้นมีสติ
สัมมัปปธาน
องค์ธรรมหลักประกอบด้วย
- ความเพียร (เป็นปธานสังขาร)
สัมมัปปธานเป็นตัวคอยประคับประคองจิต
จิตนี่บังคับไม่ได้จึงต้องมีสิ่งคอยประคับประคอง
ไม่งั้นจะขี้เกียจเละเทะไป
อิทธิบาท
อิทธิบาทนี่เป็นสมาธิ
องค์ธรรมหลักประกอบด้วย
- ฉันทสมาธิ (ฉันทะเป็นปธานสังขาร)
พอใจในความดีงาม ชอบของดี นานๆ จะเจอของดีสักทีก็ชอบใจ
คล้ายศรัทธา แต่ยังไม่ใช่ ถ้าศรัทธาคือความผ่องใส พร้อมจะเชื่อมั่น
ศรัทธาคือความพร้อม (เหมือนตาพร้อมจะรับรูป)
จิตมีศรัทธาคือ พร้อมจะรับ ใส่มามันพร้อมจะรับเลยพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณไม่มีค้าน
ถ้าไม่พร้อมคือ ใส่มามันก็ตาใสอยู่นั่น ไม่พร้อมรับ ปสาท จึงเป็นความพร้อมจะรับ
ส่วนฉันทะ คือ ความพอใจในสิ่งดีงาม ใจมันชอบ
ทำได้ไม่ได้ไม่รู้ ใจมันชอบ พอใจในข้อปฏิบัติแบบนี้ นานน้าน จะได้เจออย่างนี้
ไม่ได้ทำจะได้อะไร แค่ชอบของดี ชอบจะทำ ของดีได้ทำมันรู้สึกดี แค่นี้แหละ
พอทำอย่างนี้ แล้วทำบ่อยๆ เนืองๆ จึงได้ความเป็นหนึ่งแห่งจิต จึงเป็นสมาธิ
พอใจด้วย ทำเจริญต่อเนื่องด้วย จึงเป็นสมาธิ
หลักจึงประกอบด้วย ฉันทะ (วิริยะ/จิตตะ/วิมังสา) + ความเพียร + สมาธิ
มีฉันทะเฉยๆ แต่ไม่ทำอะไรนี่ จิตก็ไม่เป็นหนึ่ง ไม่เป็นอิทธิบาท
อิทธิบาทนี่คือ มีสติ แล้วนำสติมาฝึกให้มีจิตมั่นคง เป็นอีกตอนนึง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น