จิตที่ท่านให้มากำหนดในอานาปานสติ (จิตตานุปัสสนา) นี้
ก็คือกำหนดตัวรู้นั่นแหละ
แต่เดิมนี่ดูแต่ลมหายใจ ให้จิตมันไปไปข้างนอก
ต่อมาก็ดูความรู้สึกต่างๆ ที่เกิดขึ้น
ต่อมาก็ดูตัวจิต
ตัววิญญาณ ตัวรู้แจ้ง ตัวรับรู้อารมณ์ ตัวนั้นแหละเป็นจิต
ดูลมหายใจเข้ายาว เป็นต้น
ตัวที่รู้ลมหายใจเข้ายาว นั่นแหละจิต
ให้กำหนดรู้
กำหนดรู้ว่า มันไม่เที่ยง มันมาเมื่อมันมีเหตุ
ที่มันรู้ได้ว่ามีลมหายใจเข้ายาว-ออกยาว
มันต้องมีตัวรู้อยู่
ตัวรู้ตัวนั้นแหละ กำหนดเป็น "จิต"
กำหนดว่ามันไม่เที่ยง
บางคนมองไม่เห็นชัด ก็ต้องมากำหนด เพื่อที่จะได้หัดสังเกต
สภาวะมันก็เกิดด้วยกัน
แต่การมนสิการต่างกัน
เช่น ตอนเวทนานุปัสสนา ก็มีปีติเกิด อันนั้นใส่ใจปีติ
ตอนจิตตานุปัสสนา ปีติก็เกิด แต่มาใส่ใจจิต
ไม่ใช่ว่าอะไรชัดก็กำหนดอันนั้น
ถ้าแบบนั้นจะไม่ใช่อานาปานสติ
อันนั้นเป็นวิธีฝึกสติเบื้องต้น
แต่อันนี้คือ ให้มารู้หลักว่า จะน้อมจิตไปตรงไหน จะนำจิตไปทางไหน
เพื่อให้เกิดสติปัญญาเพิ่มขึ้น
กำหนดจิตมันก็จะมาเห็นว่า
ตอนไม่มีปีติก็จิตนึง
ตอนปีติน้อยก็จิตนึง
ตอนปีติมากก็จิตนึง
ไม่ได้กำหนดปีติ แต่กำหนดจิต
เดี๋ยวต่อมาความสงบเกิดขึ้น ก็กำหนดที่จิต
ไม่ได้กำหนดที่ความสงบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น