ท่านเล่าว่า
สมัยเป็นโพธิสัตว์
เวลาไปอยู่ป่าแล้ว
ดูจิตใจตัวเอง
กลัวที่ไหนไปที่นั่น
ที่ไหนดูใจแล้วไม่กลัว ไม่ไป
เขาว่าไปแล้วผีจะหักคอ
งูจะกัด
อ้าว กลัวนี่
ถ้ากลัวจะไปเลย
เมื่อเดินจงกรมแล้วเกิดความกลัว
ก็จะเดินไปเรื่อยๆ จนกว่าความกลัวจะหายไป
ถ้านั่งแล้วเกิดความกลัว
ก็จะนั่งไปเรื่อยๆ จนกว่าความกลัวจะหายไป
เป็นการฝึกฝนเพื่อให้อยู่ได้ด้วยตนเอง
เมื่ออยู่ได้ด้วยตนเองแล้ว
ไม่หวังพึ่งใคร
ค่อยมาอยู่กับคนอื่น
ไม่ต้องการอะไรจากใคร
จึงค่อยออกมาคุยกับคนอื่น
ฝึกกายวิเวก
อยู่คนเดียวได้ก่อน
มีความสุขก่อน
จึงไปอยู่กับคนอื่น
ไม่ใช่ว่าอยู่ไม่ได้
จึงไปหาคนอื่น
ภยเภรวสูตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น