ถ้ายินดี เพลิดเพลิน หมกมุ่น ในการอยู่ร่วมกัน
ทำอะไรมาช่วยๆ กันทำตลอดนี่
มารวมกลุ่ม มาเจอกันอย่างโน้นอย่างนี้
ไม่ได้เรื่อง ไม่งาม
มารวมกันแบบทนๆ กันไป
บริหารให้มันเป็นไป
จำเป็นต้องเข้าก็เข้า
ไม่จำเป็นก็อยู่คนเดียว
ป่านี้จะสวยงาม
เมื่อภิกษุหลีกออกจากหมู่
ไปอยู่แต่ละองค์ ทำความเพียร
เนกขัมมสุข (สุขที่เกิดจากการออกจากกาม - อันนี้ยังไม่เงียบ ยังคิดไปเรื่อย)
ปวิเวกสุข (สุขที่เกิดจากความสงัดจากกาม - เงียบจากกาม ไม่มีว่าจะคิดไปดู ไปฟังนั่นนี่นู่น)
อุปสมสุข (สุขเพราะตัณหามันดับไป)
สัมโพธิสุข (สุขด้วยปัญญารู้แจ้งแทงตลอด)
จะเป็นไปไม่ได้ถ้ายินดีคลุกคลีอยู่กับหมู่
ถ้าอยู่คนเดียวนี่ "เป็นฐานะที่จะมีได้"
คือได้โดยไม่ยาก ไม่ลำบาก
แต่ได้ไม่ได้ ต้องทำถูกด้วยนะ .... ไม่ใช่แยกไปอยู่แล้วทำอะไรไม่รู้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น