ความบ่นเพ้อ
เป็นอาการที่รุนแรงขึ้นมาจาก
ความรู้สึกเจ็บปวด ถูกทิ่มแทง
มันไม่โศกธรรมดา
แต่มีการพูดถึง คร่ำครวญถึง
ทำให้ใจไม่ปล่อยเรื่องนั้นไป
เริ่มก็บ่นในใจตน
ทนไม่ไหวก็ออกมาบ่นกะชาวบ้าน
หาพรรคพวกมาปลอบๆ กัน
มันก็คือ ช่วยกันบ่นเพ้อ
คนฟังคนอื่นระบายนี่ต้องระวัง
ทำตาสนใจไว้ แต่ใจไม่ต้องไปสนใจ
เดี๋ยวบ้าตาม
ถ้าไม่อยากโศกก็ไม่ต้องเกิดเท่านั้นแหละ
เกิดแล้วเป็นธรรมดาต้องโศก
เท่านั้นแหละ...จบ
ท่านบอกไว้
ชาติ ปัจจยา ชรามรณัง โสกะ ปริเทวะ ฯ
มีความเกิดเป็นปัจจัย
เท่านี้
จะไปหาอะไรต่อ หาต่อก็วุ่นวาย
สงสัยอยุู่นั่น ทำไมต้องเจอเรื่องนั้นเรื่องนี้
ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้
เพราะเกิดมา เท่านั้นแหละ
เราเรียกคนไม่ร้องไห้ ว่าปกติ
เรียกคนไม่ร้องไห้ ว่าไม่ปกติ
เรียกคนดีใจไชโย ว่าปกติ
จริงๆ ก็วิปลาสพอๆ กัน
แค่คนนึงเจอความเสื่อมแล้ว อีกคนยังไม่เจอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น