สุญญตา

สุญญตาความจริงเป็นของภายใน

เวลาฝึกแรกๆ เข้ามาอยู่ในวงของกาย ใจไว้

ไปเรื่อยๆ ก็จะค่อยๆ เห็นว่า แม้กาย ใจ ก็ยังเป็นภายนอก

สิ่งที่เป็นภายในจริงๆ คือ สุญญตา ความไม่มีตัวตน

ซึ่งความไม่มีตัวตนนี้จริงๆ ก็รวมถึงนาม รวมถึงรูป รวมถึงนิพพานด้วย

มันไม่มีตัวตนเสมอกันหมด

ไม่ใช่ว่าไม่อยู่กับนามรูป ไปอยู่กับอันอื่นอีก

เมื่อมีคนเข้ามาหาพระพุทธเจ้า

ตถาคตก็มีจิตโน้มเอียงไปในวิเวก (ไม่ได้โน้มไปทางนามรูป)

ยินดียิ่งแล้วในเนกขัมมะ

เวลามาพูดธรรมะก็เพียงกระทำถ้อยคำชักชวน แนะนำ

ใจไม่ได้อยู่ทางนามรูป

มานั่งร้องไห้ต่อหน้าท่านก็ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร

ท่านก็แค่แนะนำวิธีการเฉยๆ ชักชวนมาให้เห็นความจริง

ถ้าต้องการเข้าถึงสุญญตาในภายในท่านก็แนะนำว่า

ให้ทำจิตในภายในของตนให้ตั้งไว้

ให้สงบจากกิเลส ไม่ให้กิเลสครอบงำ

ทำให้มีอารมณ์เป็นหนึ่ง ไม่ซัดส่ายไปมา กระโดดไปนั่นนี่

ทำให้ตั้งมั่นดี มีธรรมชาติรู้อารมณ์ ตั้งมั่นในการรู้ ไม่เที่ยวไล่จับอารมณ์นั่นนี่